Amerikaanse Staffordshire Terriër

Amerikaanse Staffordshire Terriër (Amstaff)

De Amerikaanse Staffordshire Terriër, in de volksmond de Amstaff, stamt af van de Bulls en Terriërs. In de Engelse graafschap Staffordshire fokte men vroeger Pittbulls met Terriërs. Men wilde namelijk een goede waakhond fokken voor het landelijke leven.

[Foto: de energieke Amerikaanse Staffordshire Terriër © Vincenzo Reine, op Flickr]

Veel Ieren en Engelsen namen hun Engelse Staffordshire Terriër na de Amerikaanse Burgeroorlog (begin 19e eeuw) mee naar Amerika. Daar werd de Engelse Staffordshire Terriër gekruisd met grote hondenrassen zoals bijvoorbeeld de Ierse Terriër. Het officiële hondenras de Amerikaanse Staffordshire Terriër werd zo geïntroduceerd. In 1936 werd de Amstaff een erkend ras.

De Amstaff als vechthond

Naast een waakhond werd de Amerikaanse Staffordshire Terriër ook beroemd en berucht als vechthond. Aan het einde van de negentiende eeuw waren beer-stier gevechten heel normaal. Omdat het inzetten van beren in deze gevechten verboden werd, zocht men naar een goede en standvastige vervanging. Dit werd de Amstaff. Toen het vechten tegen stieren verboden werd rond 1900, werden het hond tot hond gevechten waarbij de Amstaff een geliefd hondenras was om in te zetten. In 1936 werden de hondengevechten uiteindelijk verboden. Toch komen ze vandaag de dag nog steeds (illegaal) voor.

Eigenschappen Amerikaanse Stafford Terriër

• Schofthoogte: reuen zijn tussen de 46 en 48,5 cm, teven tussen de 43 en 46 cm.
• Gewicht: reuen wegen tussen de 25 en 35 kg, teven tussen de 20 en 30 kg.
• Leeftijd: de Amstaff wordt gemiddeld tussen de 12 en 15 jaar oud.
• Land van oorsprong: Amerika
• Nest grootte: 4 tot 8 puppy’s.
• Vacht: de vacht is kortharig, glanzend en elke kleur is in principe toegestaan. Helemaal wit of bijna helemaal wit, black and tan en een leverkleurige vacht zijn ongewenst.

Uiterlijk Amerikaanse Stafford Terriër

De Amerikaanse Stafford Terriër heeft een gedrongen en geblokt uiterlijk. De Amstaff is erg gespierd en heeft een krachtig en indrukwekkend uiterlijk voor zijn grootte. Hij heeft een grote vierkante, brede kop met flink ontwikkelde kaakspieren. De oren van de Amstaff zijn hoog geplaatst en werden vroeger altijd gecoupeerd. De oorsprong hiervan lag in de gevechten: Honden zonder gecoupeerde oren konden eerder gegrepen worden bij hun oren. Sinds oktober 2001 is het verboden de oren van de Amerikaanse Stafford Terriër te couperen.

Karakter Amerikaanse Stafford Terriër

Hoewel sommige mensen bang zijn voor honden zoals de Amerikaanse Stafford Terriër omdat zij toch bekend staan als vechthonden, is de Amstaff dol op zijn gezin. De Amstaff is lief en betrouwbaar en is erg gevoelig voor de sfeer in huis. Hij houdt ervan in het middelpunt van de belangstelling te staan. Het is een zorgzame, beschermende en moedige hond die goed met kinderen omgaat. Belangrijk hierbij is wel dat zij in het socialisatieproces met kinderen te maken hebben gekregen.

Andere honden valt de Amerikaanse Stafford Terriër nooit uit zichzelf aan maar hij gaat een gevecht ook niet uit de weg. Vaak is de Amstaff ongeïnteresseerd in andere honden. Verder kan de hond ook erg koppig en eigenzinnig zijn.

Een consequente opvoeding is essentieel voor de Amstaff. Het is belangrijk dat u de baas bent en blijft. Onervaren baasjes kunnen beter kiezen voor een ander hondenras.
De Amerikaanse Stafford Terriër houdt van beweging en heeft dit tenminste 2 uur per dag nodig. Rennen naast de fiets of apporteren vindt hij leuk om te doen.

Gezondheid Amerikaanse Stafford Terriër

De Amstaff is gevoelig voor de volgende ziekten:

• Ataxie: Ataxie tast het evenwichtsorgaan van de Amerikaanse Stafford Terriër aan. Hierdoor heeft de hond geen controle meer over zijn ledematen. Hij zal gaan zwalken en kan uiteindelijk niet meer blijven staan.
• Heupdysplasie: deze ziekte is erfelijk. Het heupgewricht ontwikkelt zich niet goed. Hierdoor heeft de hond veel pijn en zal hij mank gaan lopen. Heupdysplasie is wel goed te behandelen.
• Maagtorsie: Bij een maagtorsie draait de maag in de lengte om. Hierdoor wordt de in- en uitgang van de slokdarm respectievelijk de dunne darm afgesloten. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als je hond net heeft gegeten en je hem daarna uitlaat. Als hij dan veel beweegt kan er gasvorming ontstaan. Dit kan de aanleiding zijn voor een maagtorsie. Symptomen van een maagtorsie zijn kwijlen, onrustig zijn, benauwdheid en willen braken maar het niet kunnen. Als je merkt dat je hond hier last van heeft, ga dan direct naar de dierenarts. Onbehandeld kan je hond in shock raken en is de ziekte fataal voor je hond.

Andere hondenrassen

Lees meer over de volgende hondenrassen:

• Akita
• Berner Sennenhond
• Boxer
• Border Collie
• Chihuahua
• Dalmatiër
• Dobermann
• Duitse Herdershond
• Franse Bulldog
• Golden Retriever
• Ierse Wolfshond
• Labrador Retriever
• Lhasa Apso
• Mechelaar
• Mopshond
• Poedel
• Schotse Collie
• Siberische Husky
• Teckel
• Yorkshire Terriër

Ga terug naar het menu: Hond